הגורמים להיווצרותן של מחלות עור נפוצות

הגורמים להיווצרות מחלות עור הנם מגוונים ונובעים בעיקר משינויים במצב הבריאותי של אנשים. גורמים למחלה יכולים להיות אלרגיות, גורמים גנטיים, גורמי לחץ פיזי ונפשי, וכן חומרים מגרים שיכולים לגרום לדלקת עור המתפתחות בהדרגה לכרונית.

אנשים רבים חיים עם מחלות עור כרוניות בדרגות נמוכות ואינם אפילו מטפלים בהם לאורך חייהם בשל הסתגלותם למצבם, לרוב, הם מטפלים באופן מקומי ושוכחים מקיום המחלה עד להתפרצותה החוזרת.

דרמטיטיס

דרמטיטיס (דלקות עור) נפוץ הינו מצב הנובע מקשר ישיר עם אחד או יותר של חומרים אלרגנים רבים. גורמים מגרים נפוצים כוללים סבון כביסה, סבוני אמבט או דטרגנטים, מוצרי ניקוי אלרגנים.

חומרים נוספים העלולים לגרום לרגישויות הגורמות להתפתחות מחלות עור הנם גומי, מתכות כגון ניקל, תכשיטים, בושם וניחוחות, קוסמטיקה, דשא ועוד.

נדרשת חשיפה ארוכה במגע עם גירוי כדי לגרום לדלקת מאשר חשיפה מקרית וקצרה לאלרגן. אך מהרגע שהתפתחה רגישות לאלרגן, מספיקה חשיפה קצרה על מנת דלקת עור.

רגישויות מסוג זה נוטות להיות כרוניות וללוות את הסובלים מהן לאורך כל חייהם.

ניטרודרמטיטיס

סוג זה של דלקת עור המתפתחת בדרך כלל בעקבות חשיפה לחומר מסוים המתחיל ליצור תחושה של גרד באזור מוגדר של העור.

גירוי זה עשוי להוביל את הסובלים ממנו לשרוט ולשפשף את האיזור המגורה שוב ושוב. מקומות נפוצים כוללים קרסוליים, שורש כף היד, האמה או הזרוע החיצונית, והעורף.

גורמים אפשריים כוללים עור יבש, גירוי כרוני, אקזמה, ספחת, סבוריאה ועוד. מצב זה גורם פריחה אדומה וצהבהבה, עור קשקשי ו"שמן", בדרך כלל בקרקפת.
המצב נפוץ אצל אנשים עם עור ושיער שמנוני, ומצב זה עשוי לצוץ ולהיעלם, בהתאם לעונות השנה. כמו כן, ניתן להניח כי גורמים תורשתיים משחקים תפקיד מכריע במצב זה.

ייתכנו גם גורמים שאינם תלויים בחולה עצמו כגון: מתח גופני, נסיעה מחוץ לגבולות מדינה שם הגוף חשוף לחומרים ודטרגנטים חדשים שהעור אינו מורגל בהם ועוד. אצל תינוקות, הפרעה זו נקראת כובע בעריסה.

במקרים של סבוריאה, אקזמה, עור יבש וגירויים כרוניים, משחות לטיפול מקומי בעלות אחוזים נמוכים של סטרואידים, מסייעות מאד בהקלה על הגרד, ואף מעלימות את הנגע במידה והוא אינו חמור. משחות מקומיות אלו בריכוז של עד 10% של קורטיזונים נמכרות גם ללא מרשם רופא.

דרמטיטיס סטטיס (קפאוני)

דרמטיטיס סטטיס יכול להתרחש כאשר נוזל מצטבר ברקמות שמתחת לעור – בדרך כלל על החלק התחתון של הרגליים – עקב חזרה איטית של דם מן הוורידים ברגל חזרה אל הלב.

הנוזלים המצטברים מפריעים ליכולת תנועת הדם כדי להזין את העור וגורמים ללחץ נוסף על העור מלמטה כך שנראה כי יש בצקת בקרסול הרגל.

גורמים אפשריים כוללים: דליות ורידים, דלקות כרוניות או חוזרות, תנאים אחרים המשפיעים על זרימת הדם ברגליים.

אטופיק דרמטיטיס

מצב זה מתרחש לעיתים קרובות עם אלרגיות תורשתיות שבה לחברי המשפחה יש היסטוריה של אסטמה או קדחת השחת.

בדרך כלל הדבר מתחיל בינקות, וחומרת המחלה עשויה להשתנות במהלך הילדות ובגיל ההתבגרות. כאשר מתבגרים היא פוחתת בהדרגה, אלא אם כן קיימת חשיפה גבוהה בסביבת העבודה או המגורים.

גורמים אפשריים כוללים שילוב של תקלה במערכת החיסונית של הגוף, נטייה גנטית, אלרגיות כגון אסתמה או קדחת השחת. מתח יכול להחמיר אטופיק דרמטיטיס, אבל לא מהווה גורם ראשוני למחלה.

במקרים אלו, יש להציע לחולים לשנות אורח חיים באופן דרסטי, כמו גם לשקול טיפולים פסיכולוגיים, ריבוי בפעילות ספורטיבית ומנוחה מרובה על מנת להקל על המתח הקיצוני הגורם להחרפתה.

שחמת

שחמת, הנקראת גם צירוזיס (Cirrhosis), היא מצב סופי של מחלת כבד, ומשמעה הרס מתקדם של רקמת הכבד ואובדן היכולת התפקודית שלו.

הכבד, איבר גדול הממוקם בבטן הימנית העליונה, הוא איבר בעל תפקידים רבים ומשמעותיים. הכבד אחראי על פירוק חומרים רעילים המגיעים לדם, סילוק אמוניה מזרם הדם, יצירת חלבונים רבים (למשל: אלבומין, פקטורי קרישה), מאגר אנרגיה ואיבר מטבולי מרכזי, יצירת מרה החיונית לספיגת חומרים שונים מהמזון ועוד.

הכבד מורכב מתאים מיוחדים, הנקראים הפגוציטים (Hepatocytes). תאים אלו מסודרים בשורות, (הנקראות לעיתים "קוריות הכבד"), ובניהם מתאפשרת זרימת דם מוגברת וחופשית. שורות ההפטוציטים מאורגנות במבנים מסודרים, אונות. בין האונות נמצאת רקמת חיבור – אוסף מפוזר של תאים, בייחוד פיברובלסטים, וסיבים חלבונים שונים כדוגמת קולגן.

בשחמת הכבד, נזקים שונים גוררים הרס של הפטוציטים, רקמת החיבור גדלה על חשבון רקמת הכבד התפקודית, ויוצרת מחיצות, המכונות "ספטות", בין אונות סמוכות בכבד. תהליך זה קרוי פיברוזיס (Fibrosis), והוא פוגע בתפקוד הכבד וזרימת הדם התקינה דרכו.

 

הגורמים לשחמת

כאמור, שחמת הכבד מייצגת מצב סופי שיכול להיגרם כתוצאה מנזקים רבים ושונים לכבד. הסיבה הנפוצה ביותר לשחמת הכבד היא נזק כתוצאה משתיית אלכוהול מופרזת. סיבות אחרות יכולות להיות מחלות ויראליות כרוניות – הפטיטיס מסוג B והפטיטיס מסוג C, מחלות של דרכי המרה הפוגעות בכבד, מחלות אוטאימוניות, אי ספיקת לב הגוררת הצטברות דם לא מחומצן בכבד, מחלות מטבוליות תורשתיות (מחלת ווילסון, המוכרומטוזיס) ועוד.

שחמת – סימפטומים

לשחמת הכבד סימנים רבים, הנובעים מהכשל הכבדי וביטוייו הרבים. הסובלים משחמת יתלוננו על בחילות, חוסר תאבון, שלשולים והקאות, כאב בבטן ימנית עליונה, עייפות וחולשה, צהבת ופגיעה בפוריות.

אבחון שחמת

אבחנה סופית ודפניטיבית של שחמת הכבד יכולה להתבצע רק בביופסיה, בה ניתן להבחין במראה ההיסטולוגי האופייני (מראה רקמת הכבד ותאי הכבד במיקרוסקופ). עם זאת, לעיתים ניתן לזהות שחמת על פי הסימנים שהוצגו לעיל, וסיבוכי המחלה האופייניים, גם ללא ביופסיה. בדיקות אבחנתיות נעשות כדי למצוא את הסיבה להתפתחות השחמת, ולטפל בה במידת הצורך. בדיקות כאלו יש לעשות לנוכחות וירוסים בצל החולה ולנוגדנים אוטואימונים שעלולים לגרום לשחמת. בדיקת US או CT מועילות גם הן במקרים רבים.

שחמת – סיבוכים

שחמת הכבד גוררת סיבוכים רבים ומסוכנים מאוד לחולה. נתאר את העיקריים שבהם:

• יתר לחץ דם פורטלי – מכיוון שזרימת הדם בכבד מופרעת, עולה לחץ הדם בווריד המוליך דם אל הכבד, שנקרא הוריד הפורטלי. כתוצאה מכך זורם הדם דרך כלי דם חלופיים, העוקפים את זרימת הדם בכבד. זרימת דם מוגברת דרך ורידי הוושט יכולה לעורר דימומים קשים ומסכני חיים, הקרויים דליות, ומצריכים טיפול דחוף לעצירת הדימום.

• היפרספלניזם – שחמת הכבד גוררת זרימת דם מוגברת אל הטחול, ולהגדלה ניכרת שלו. הגדלת הטחול מאיצה פירוק של כדוריות דם אדומות, תאי דם לבנים, וטסיות דם, ומוליכה להפחתה במספרם. מצב זה מכונה "פאנציטופניה"- ירידה בכל סוגי התאיים שבדם. חולי שחמת הכבד יהיו חשופים יותר למחלות זיהומיות, יסבלו מאנמיה, ומנטייה לדמם.

• כשל כבדי – בעקבות התפקוד הירוד של הכבד, נפגעת יכולת הייצור שלו. הפרעות בייצור פקטורי הקרישה מוליכות לנטייה מוגברת לדימומים, בנוסף על המחסור בטסיות דם שהוזכר. הפרעה בייצור האלבומין, שעוזר לשמור את נוזל הדם בתוך כלי הדם, גוררת בצקות מפושטות בחללי הגוף. תופעה אופיינית לחולי שחמת היא מיימת (Ascites), בה מצטברים נוזלי בחללי הבטן. נוזלים אלו יכולים להזדהם בזיהום חיידקי מסכן חיים.

• אנצפלופתיה – מכיוון שהכבד לא מפרק כראוי רעלים המצטברים בגוף, בייחוד אמוניה, הצטברות של רעלים אלו פוגעת במוח, פגיעה המכונה "אנצפלופתיה". פגיעה זו מתבטאת בבלבול, שינוי במצב ההכרה, הפרעות מוטריות, ובמצבים קשים גם תרדמת.

מלבד סיבוכים אלו גורמת שחמת לפגיה בכליות (Hepatorenal syndrome), פגיעה בעצמות, עלייה בלחץ הדם בריאות ועוד.

 

سـكر الـحـمـل

هو ارتفاع نسبة السكر بالدم أثناء فترة الحمل فقط وعودتها للمعدل الطبيعي
بعد الولادة، وتحدث الإصابة بسكري الحمل غالبًا في الثلث الثاني أو الثالث من
فترة الحمل ولذا لا بد من فحص نسبة السكر بالدم لدى جميع الحوامل في
الأسبوع 24 ـ 28 من الحمل. وترتفع نسبة الإصابة بسكري الحمل بتوفر أحد
العوامل الآتية:

* وجود تاريخ عائلي لداء السكري.
* ولادة سابقة لطفل كبير الوزن (4 كجم).

* تقدم سن الحامل.
* زيادة وزن الحامل.

عادة تتكرر الإصابة بسكري الحمل أو تُصاب المريضة بمرض السكري بعد عدة سنوات (40 ـ 60% من الحالات) ولذا يجب على السيدة التي تصاب بسكري الحمل المتابعة الدائمة لنسبة السكر بالدم والمحافظة على الوزن المثالي للجسم لتجنب الإصابة بداء السكري.
إذا لم تتم السيطرة على داء السكري فقد تتعرض السيدة الحامل وجنينها لعدة مضاعفات أهمها ما يلي:

* الإجهاض المبكر أو وفاة الجنين داخل الرحم.
* زيادة وزن الجنين والولادة القيصرية.
* التشوهات الخلقية للجنين.
* تسمم الحمل.
* اضطرابات في الجهاز التنفسي للجنين وهبوط مستوى السكر بالدم لديه.

يعتمد علاج حالات سكري الحمل أولاً على التنظيم الغذائي والتمارين البدنية المناسبة وربما كان ذلك كافيًا للسيطرة على نسبة السكر بالدم. إذا ظلت نسبة السكر مرتفعة بعد ذلك (أعلى من 105 ملجم/ دسل قبل الإفطار أو أعلى من 150ملجم/ دسل بعد الأكل بساعتين) فلابد من استخدام الأنسولين في العلاج. أما الأقراص الخافضة لنسبة السكر بالدم فلا تستخدم في علاج سكري الحمل

للمحافظة على صحة الكلى طوال حياتك

الكليه من أهم أعضاء الجسم الحيوية ، كيف لا ، و هي تقوم بتنقيه دم الإنسان من الفضـلات و العناصر الفائضة
طوال اليوم دون توقف ، و هي التي تقوم بإفراز عدد من الهرمونات الـلازمة لتنشيط نخاع العظام لينتج خلايا الدم
الحمراء ، و تنظيم نسبة السوائل بالدم ، و لاسيـــــما تلك الهرمونات التي ساعد على زيادة امتصاص الحديد في
الأمعاء، بالإضافة لتنظيم نسب الأملاح المعدنية و الشوارد في الدم مثل ( الصوديوم ، الكالسيوم ،الكلور,
البوتاسيوم )
و مـن هذا المنطلق يتوجب على كل إنسان أن يدرك مدى أهميه الكليتين ، واتبـاع

النـصـائــح الطبـــيـة الضرورية للحفاظ على صحة و سلامة الكلى
ووظائفها ، و قد قمت بتبسيطها إليك لتتمكن مـن فهمها جيداً و العمل بها ، كما يلي :


1. تعرف معي على المسببات الرئيسية للفشل الكلوى و تشمل :
الوراثة " كإصابه أحد أفراد أسرتك بالفشل الكلوي " .
الإفراط في تناول الأدويه و المضادات الحيوية و مسكنات الألم .
ارتفاع ضغط الدم و الإهمال في متابعته وعلاجه .
اهمال مضاعفات الأمراض المزمنه " كالسكري و الذئبة الحمراء".


2. لا تفرط بشرب العصائر و السوائل ، و تناول الماء الصافي بدلاً من
المشروبات الغازية فقد اثبت علمياً بأن المشروبات الغازية ( الكولا) لا تروي
العطش و تضر بالكليتين.


3. لا تفرط بتناول الطعام ،كالكربوهيدات ( السكريات)، و البروتينات (اللحوم) و
الدهون.


4. تناول الخضراوات و الفواكه الطازجة يومياً ،فهي سر الصحة والرشاقة و
الحيوية .


5. إن الإفراط في تناول الطعام يبكر من مرحلة الشيخوخة و يزيد من الإصابه
بالأمراض.


6. مارس الرياضة بانتظام ، و خذ قسط كاف من الراحة خلال النهار و في
الليل.


7. اجري فحص دوري لوظائف الكلى ، خصوصاً اذا كنت تتناول أي من أنواع
الأدوية.


8. قم بزيارة طبيب ، و عمل التحاليل اللازمة مثل تحاليل الدم ( الكرياتينين و
اليوريا ) ، و تحاليل البول ( البروتين ، و الأملاح المعدنية ، و السكر و غيرها ) .


9. لا تهمل أي من أعراض إلتهابات المجاري البولية ( كالحرقة عند التبول أو
الألم ، و احمرار لون البول و ألم الخاصره ) ، و كذلك حصاوى الكلى .


10. تابع معدل ضغط الدم ، بحيث لا تزيد ضغط الدم عن المعدل الطبيعي 120/ 80 ملي متر زئبق.

و أخيراً ، تذكر بأن أمراض الكليتين تتميز بأنها خفية غالباً ، حيث نلاحظ أن
الكثيرين يبدأ بعملية الغسيل الكلوي فجأة ، دون أن يعرف أنه قد مصاب
بالفشل الكلوي سابقاً ، مما يتوجب اتباع النصائح الطبية السابقه ، مع تمنياتي
لكم بدوام الصحة و العافية إن شاء الله تعالى .

فائدة العسل

لو رغبنا أن نكتب عن العسل كغذاء و دواء لما أسعفنا الوقت ، و سنحتاج الى كتابة الف سطر و سطر فقط كي نلقي الضوء على هذا السائل العجيب
قال رسول الله صلى الله عليه وسلم (عليكم بالشفاءين العسل و القرآن ). و عرف قدماء العرب العسل و كانوا يستخدمونه للعلاج لكثير من الأمراض ، قال عنه ابن القيم
هو غذاء مع الأغذيه ، ودواء مع الأدويه ، وفيه منافع كثيره ، فهو مغذ وملين ، منق للكبد و الصدر ، و مدر للبول .
و يحتوي العسل على البروتين و الفيتامينات و المعادن و الصوديوم و البوتاسيوم و الكالسيوم و الحديد و النحاس و الزنك و اليود ، و قد أثبت العلم الحديث أن من فوائد العسل إحتوائه على خميرة الشعير التي تحول النشادر الى سكر و هي تنشط وتحمي و تقوي المعده . و يعتبر العسل من المضادات الحيويه القاتله للبكتيريا والجراثيم .و قد أجرى أحد كبار العلماء تجربة عمليه بالعسل فقد قام بزرع جراثيم مختلف الأمراض في عسل نحل طبيعي وحصل على نتيجه فاقت كل التوقعات فقد قتل العسل ميكروب التيفود بعد ثمانية واربعين ساعه فقط و ميكروب الباراتيفود المسبب لحمى الأمعاء بعد اربعة وعشرين ساعه و ماتت جراثيم الألتهاب الرئوي في اليوم الرابع و جراثيم الدوسنتاريا بعد عشرة ساعات . كم هي عظيمه نعم الله علينا ما خلق شيء الا و كان له فائده لنا و ما حرم علينا شيء الا و كان ضار بنا ، سبحان الله

واليكِ الآن بعض الوصفات الطبيه بالعسل

لإلتهاب اللوزتين : تناول ملعقه كبيره قبل الطعام بساعتين أو بعد الطعام بثلاث ساعات مضاف اليه زيت السمك ، مفيد جدا في هذه الحاله .
لعلاج الزكام و نزلات البرد : تمزج ملعقة عسل كبيره على كوب حليب دافئ أو تضاف ملعقة عسل مع نصف كوب من عصير الليمون الطبي .
التهاب الجيوب الأنفيه : تمضغ قطعة شمع صغيره مع العسل لمدة ربع ساعه و تكرر هذه العمليه يوميا من خمس الى ست مرات ، و قد أكد الدكتور جارفيس أن ذلك يخفف الألتهابات الحاده من الأنف بعد يوم واحد ، و للحصول على أفضل النتائج يُنصح بالإستمرار في هذا العلاج من سبعة الى عشرة أيام .
لعلاج السعال و أمراض الرئه : فنجان عسل تضاف اليها ملعقه صغيرة زنجبيل مع عصير ليمونه ، تأخذ من هذا المزيج ملعقه كبيره ثلاث مرات يوميا .

تأثير الموز على قرحة المعدة

قالت دراسة سويدية حديثة إن إطعام الحيوانات بموز نيء أخضر يساعد علي تأخير حدوث القرح، أما الموز الناضج أو المطهي فثبتت فاعليته ضد القرح. وذلك لأن الموز يحتوي علي مواد تساعد علي زيادة مقاومة الخلايا المبطنة للمعدة لحدوث القرحة وهذا يساعد على منع حدوث القرحة أو شفاء القرحة الموجودة.
وذكر العلماء إن هناك موادا كيميائية خاصة توجد في الموز الناضج والنيئ وهذه المواد تكتب في الوصفات الطبية المعالجة للقرح وتسميScralfate. وقد استعمل مسحوق الموز الجاف كعلاج ناجح للقرحة في الهند.
وفي الطب القديم وصفه الفيلسوف ابن سينا في كتابه القانون بأنه مغذ ملين والاكثار منه يسبب السدد، ويزيد في الصفراء والبلغم، ونافع لحرقة الحلق والصدر ثقيل علي المعدة، يوافق الكلى ويدر البول.
وفي الطب الشعبي ثبت أن الموز غني بفيتامينات أ، ب، ج وبه نسبة قليلة من فيتامين هـ كما أنه يحتوي علي كثير من الأملاح المعدنية كالحديد والمنجنيز والصوديوم والفوسفور والزنك بالإضافة إلي الماء والنشا وسكر العنب وسكر القصب.
ويعتبر الموز ذا قيمة غذائية عالية فكل مئة جرام من الموز الناضج تعطي نحو مئة وحدة حرارية لذلك اعتبر طعاما مغذيا ومقويا ولهذا اتخذته بعض البلاد الأسيوية غذاءًا أساسيا لها وفي أفريقيا لوفرة محصوله يجفف ويطحن مثل الدقيق ويضاف إلي الأطعمة فيحسن مذاقها ويكسبها نكهة طيبة وقيمة غذائية عالية.
ووجود الأملاح المعدنية فيه بوفرة يؤهله لتزويد الجسم بأكثر حاجته من العناصر الحيوية، فالكيلوجرام منه يحتوي علي جرام من الكالسيوم، والجسم يحتاج يوميا إلي حوالي جرام ونصف من الكالسيوم، أي أن ثلاث موزات يوميا تقريبا تكفي لإمداد الجسم بنصف حاجته من الكالسيوم الموجودفي اللبن الحليب كما أن الفلور الموجود في الموز يعمل علي حماية الأسنان من التسوس. والموز غني بفيتامين ج مما يجعله مقويا للعضلات، وفيتامين ب يحمي الأعصاب ويكافح فقر الدم، ويحفظ التوازن العام للصحة، وفيتامين أ يساعد علي النمو ويحمي البصر، وفيتامين هـ يغذي أعضاء الإخصاب، وقد أثبتت الأبحاث الحديثة أن في الموز هرمونات ذات مزايا مقوية عالية من شأنها تنظيم نشاط الجهاز العصبي، وقد تأكد أن تناول الأطفال للموز يعطيهم التوازن النفسي، ويشيع فيهم روح المرح والغبطة.
هذا ويمتنع عن تناول الموز مرضي السكر والمصابون بأمراض الكبد وذلك لصعوبة هضمه ونظرا لارتفاع السعرات الحرارية فيه فإنه يمنع عن أصحاب الأجسام البدينة.
وينصح الأطباء بتقديمه للأطفال مع اللبن الحليب والناقهين والمصابين بفقر الدم والضعف العام، والمرأة الحامل والمرضع والأولاد والمسنين كما يصنع من ثماره المجففة دقيق يشبه دقيق الأرز في تركيبه الكيميائي ويوضع منه في خبز للمصابين بالتبول الزلالي .